"Οπότε τον Οκτώβρη του εξήντα εννιά, δυόμισι παναπεί χρόνια, από τον ερχομό του στη Ζάκυνθο, παίρνει όλως αιφνιδίως το χαρτί που τον μετακινεί "ευδοκίμως"στη μεγάλη Νομαρχία Τρικάλων.
Για να δώσει κι εκείνος δίχως την παραμικρή καθυστέρηση προς το προϊστάμενο του Υπουργείο, μαζί με την παραίτηση του και μιαν ανεπανάληπτη απάντηση. Από την οποία και μόνο επιβεβαιώνεται ατράνταχτα, η πούρα ζακυθινή του ιδιοσυγκρασία, που βιώνει πια ζώντας τριάντα τόσους μήνες στο Τζάντε,
-"..υποβάλλοντας όθεν, θερμότατες ευχαριστίες, δια την τόσον τιμητικήν δι' εμέ ανάθεσιν της Νομαρχίας Τρικάλων, υποχρεούμαι με πολύ λύπη, να Σας αναφέρω, ότι δεν δύναμαι να την αποδεκτώ καθ' όσον, δεν με κομφίρει(ευχαριστεί) το ... γιαούρτη".
Και από τις 11 Οκτώβρη του 1969, παύει μεν ο Ιωάννου να είναι Νομάρχης Ζακύνθου, αλλά παραμένει Ζακυνθινός.
Από το βιβλίο του Νιόνου Μελίτα "Απο τον Συνταγματάρχη στον Τραπεζίτη"
3 σχόλια:
Μπάμπη μου χαίρομαι που επανέρχεσαι μ αυτή τη σπιρτόζικη ανάρτηση.
Ο Ιωάννου ήταν πραγματικά μία φωτεινή προσωπικότητα που πέρασε και στιγμάτισε με τις πράξεις της τη Ζάκυνθο (μετά από αυτόν το ...χάος).
Και όπως απέδειξε με τη δράση του αυτή, ακόμα και σε μαύρες περιόδους, την διαφορά την κάνουν τα φωτεινά μυαλά!Ελάχιστα τον φέρνω στη μνήμη μου, καθότι μικρή κι εγω τότε κι αδιάφορη προς τα πολιτικά πρόσωπα, αλλά δε ξεχνώ ποτέ την εκτίμηση & το σεβασμό,που έβλεπα απο όλους να τρέφουν στο πρόσωπό του και τότε και τα κατοπινά χρόνια που πάντα τον μνημονεύουν με υπερβάλλοντα θαυμασμό.
Καλό σου Φθινόπωρο!
Έτσι είναι Χαρά. Εγώ τον θυμάμαι ελαφρά και τη σύζυγο του. Πραγματικά μετά από αυτόν το χάος και η παρακμή και να πω πως μετά ήρθε ο Ζήσης που έκανε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο Ζακυθινό τοπίο γκρέμισα τα ρεπάρα και τη ταβέρνα του μπαρμπα Γιάννη που θυμάμαι τόσο καλά και έφτιαξε την πλαζ του ΕΟΤ. Φρίκη!!!!
Θα προσθέσω και γω τη μαρτυρία μου που όντας μικρός καταλάβαινα ότι ο ΝΟΜΆΡΧΗΣ Ιωάννου στο λίγο χρονικό διάστημα που υπηρέτησε στη Ζάκυνθο κατάχτησε με τα έργα του, τις πράξεις του και το ηθικό ανάστημα του, να περιβληθεί ένα θρυλικό όνομα που ακόμα και σήμερα συζητιέται από τους ζακυνθινούς. Και είνσι δυστυχώς κατάφορα μειωτικό για τους σημερινούς άρχοντές μας που ο Ιωάννου υπηρέτησε το 1967-69 δηλαδή μέσα σε χούντα, πράγμα που για μένα σημαίνει ότι για τους μεγάλους ηγέτες και οι δυσκολότερες εποχές μπορεί να
γίνουν γόνιμες.
Δημοσίευση σχολίου